Pocztówka otrzymana od Martiny, dzięki wymianie RR :)
Nie sposób wyobrazić sobie całego uroku miasta Kraków, czaru i mocy tego miasta bez jego integralnej części i jednej z najbardziej charakterystycznych dzielnic – Kazimierza.
To, z czym on kojarzy nam się w dniu dzisiejszym to przede wszystkim bogate dziedzictwo kultury żydowskiej. Kazimierz nie zawsze był wewnętrzną dzielnicą Krakowa. Jego historia sięga czasów, gdy istniał on jako odrębne miasto, do roku 1355. Założona przez króla Kazimierza III wielkiego, miejscowość , chroniła południową stronę ówczesnej stolicy Polski. W tych czasach, Kraków należał do największych i najsilniejszych miast w tej części Europy. W związku z jego rozwojem i pozycją, jaką wówczas zajmował, był on bardzo atrakcyjnym miejscem dla migrujących ludów, również dla ludności żydowskiej. W związku z ustawodawstwem, wydanym przez Kazimierza III Wielkiego, Żydzi byli uznawani za pełnoprawnych członków miasta i społeczności, co wpłynęło w dużym stopniu na ich stopniowy napływ właśnie tutaj.
Właściwe wyodrębnianie krakowskiej społeczności żydowskiej nastąpiło dopiero za panowania króla Jana Olbrachta. Na terenach dawnej wsi Bawół w roku 1495 utworzono dzielnicę, przeznaczoną właśnie dla tej ludności – "miasto żydowskie". Wkrótce powstały liczne synagogi, szkoły, uczelnie, cmentarze a także okazałe domy mieszkalne, szczególnie szybko bogacących się kupców i bankierów żydowskich.
Pozostałości po dawnym Kazimierzu, jego kulturze i przeszłych czasach funkcjonują w postaci zabytkowych synagog, placów: Nowego i Wolnica czy przede wszystkim - ul. Szerokiej, na której co roku organizowany jest Festiwal Kultury Żydowskiej. Muzea zbierają eksponaty i dorobek kulturalny zarówno polskich, jak i światowych Żydów. Impreza ta przenosi tradycje tej ludności we współczesność, ściągając na Kazimierz coraz większą liczbą ludzi zafascynowanych tym miejscem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz